„Nigdy nie usłyszałem, że czegoś mi nie wolno. Nie mówiono mi, że nie wolno mi zostać projektantem mody... Nikt nigdy nie powiedział mi, że bycie gejem czy hetero jest złe”. Niepokorny chłopiec, który od najmłodszych lat wiedział, że jego nazwisko zostanie związane ze światem mody. W swoim stylu podąża za symetrią i formami osadzonymi w klasyce. Marc Jacobs uznawany jest dziś za projektanta przyciągającego na swoje pokazy rzesze celebrytów, którzy kochają jego twórczy geniusz.

„Twoje życie to pokaz mody, a świat jest twoim wybiegiem”

- Marc Jacobs

 

(Bez)troska młodość

Marc Jacobs urodził się w amerykaoskiej stolicy mody wschodniego wybrzeża – w Nowym Jorku, w 1963 roku. Jako młody chłopiec często zmieniał miejsce zamieszkania w związku z ciągłymi zmianami partnerów swojej matki. W końcu, będąc nastolatkiem zamieszkał ze swoją babcią, która już na zawsze pozostała w jego sercu jako ostoja rodzinnego ciepła i opoka, na której budował swoje najskrytsze marzenia. 

Jacobs wspomina swoje dzieciostwo z babcią, jako czas odkrywania samego siebie na swoich własnych warunkach. „Nigdy nie usłyszałem, że czegoś mi nie wolno (...) Nie mówiono mi, że nie wolno mi zostad projektantem mody... nie usłyszałem, że jako chłopiec nie mogę mied długich włosów... nie usłyszałem, że nie mogę wyjśd na całą noc z domu, bo mam tylko 15 lat, a 15-letni chłopcy nie chodzą do nocnych klubów. Nikt nigdy nie powiedział mi, że bycie gejem czy hetero jest złe”.

Prymus z Parsons

Marc, mimo swobody jaką dawała mu otwarta na świat i jego pomysły babcia, bardzo mocno skupił się na rozwoju swojej kariery jako projektanta mody. W wieku 15 lat uczęszczał do liceum przeznaczonego dla artystów i przyszłych projektantów. Wtedy też poznawał tajniki branży fashion, dorabiając po lekcjach w butiku Charivari. 

W 1981 roku Jacobs ukooczył liceum i rozpoczął naukę w jednej z najbardziej prestiżowych szkół wyższych dla projektantów Parsons School of Design. Przez cały okres studiów młody Marc był ulubieocem wykładowców - nic więc dziwnego, że w ostatnim roku nauki nagrodzony został aż trzema najważniejszymi tytułami przyznawanymi w Parsons: Design Student of the Year, Perry Ellis Gold Thimble Award, a także Chester Weinberg Gold Thimble Award.

Sukces robiony na drutach

Jego dyplomowa kolekcja swetrów Op-Art przyciągnęła uwagę branży. Od tej pory Marc znalazł się na drodze szybkiego ruchu, zmierzającej do szczytów modowego sukcesu. Tuż po obronie dyplomu, jego kolekcją swetrów zainteresowała się Barbara Weiser, właścicielka Charivari, która pomogła mu stworzyd jego pierwszą markę sygnowaną jego nazwiskiem: Marc Jacobs for Marc and Barbara. 

Jego swetrowa kolekcja zwróciła także uwagę Roberta Duffyego, który pomógł Jacobsowi sprzedad swoje projekty marce Sketchbook. Od tamtej pory Duffy i Jacobs stworzyli biznesowy duet, który w 1986 roku zaowocował pierwszą kolekcją projektanta pod marką Marc Jacobs. 

Jacobs rozkochuje w sobie CFDA

W 1987 roku Jacobs stał się najmłodszym w historii projektantem mody wyróżnionym przez Council of Fashion Designers of America nagrodą Perry Ellis dla nowego modowego talentu.

Wkrótce po tym projektant rozpoczął pracę w Perry Ellis, którego zarząd dojrzał jego talent jeszcze w Parsons. 1992 roku na koncie Jacobsa pojawiła się kolejna nagroda CFDA, tym razem w kategorii Projektant Roku Odzieży dla Kobiet.

Choć wydawad by się mogło, że tak niezmąconego pasma sukcesów nic nie mogło już przerwad, w 1993 roku Perry Ellis postanowiło pożegnad się z Jacobsem raz na zawsze. Przyczyną tego była innowacyjna grunge’owa kolekcja dla kobiet, która doprowadziła do komercyjnego kryzysu w firmie. Co ciekawe, przełomowa kolekcja była prawdziwym objawieniem dla krytyków, którzy docenili jego niepowtarzalny styl i kreatywnośd w odejściu od utartych ścieżek trendów wyznaczanych przez branżę. To wizjonerskie posunięcie Jacobsa sprawiło, że po raz kolejny został on uhonorowany tytułem Projektanta Roku w kategorii kobieta przez CFDA.

Rada przyznawała mu nagrody jeszcze dziewięciokrotnie. Na swoim koncie ma on w sumie: 5 nagród dla najlepszego projektanta w kategorii moda kobieca, 4 nagrody w kategorii akcesoria, 1 w kategorii moda męska, a w 2011 roku uhonorowano go prestiżową nagrodą Geoffreya Beene’a za całokształt twórczości.

Jacobs i Duffy po raz kolejny podjęli się wyzwania stworzenia kolekcji sygnowanej własnym nazwiskiem projektanta. W 1994 roku w pokazie Marc Jacobs International Company poszły Linda Evangelista oraz Naomi Campbell.

Kłopoty w raju

Kolejnym etapem w życiu Jacobsa było zajęcie stanowiska Dyrektora Kreatywnego w domu mody Louis Vuitton w 1997 roku oraz wprowadzenie na rynek pierwszej kolekcji pret a porter. 

Przed projektantem zostało postawione nie lada wyzwanie - jego celem był przeobrażenie marki i skierowanie jej kolekcji do znacznie młodszego odbiorcy. W ciągu dziesięciolecia pracy dla LV, Jacobs zwiększył profity firmy aż czterokrotnie, tworząc z niej giganta w świcie mody. Tym samym Jacobs nie zaprzestawał pracy nad swoimi własnymi projektami, w 2001 roku tworząc drugą linię odzieży pod marką Marc by Marc Jacobs. 

Niestety pasmo sukcesów Jacobsa doprowadziło go na skraj przepaści w życiu prywatnym. Pod koniec lat 90. projektant przestał kontrolowad swoje beztroskie życie obfitujące w używki takie, jak kokaina, heroina oraz alkohol. Dzięki pomocy przyjaciół oraz wsparciu bliskich udało mu się wyciszyd nałóg i pozostad na szczycie modowego imperium.

Jacobs w 2013 roku ogłosił zakooczenie swojej współpracy z Louis Vuitton, kontynuując swoją karierę pod brandem sygnowanym własnym nazwiskiem. Jego pokazy od lat przyciągają śmietankę towarzyską, a jego pierwsze rzędy wypełnione są twarzami z pierwszych stron gazet.

Jaki jest styl Marca Jacobsa?

A jak rozpoznad styl Marca Jacobsa? „Moje ubrania nigdy nie są seksowne! Nigdy! Nigdy!”. W swoich kolekcjach stawia na powściągliwośd w podkreślaniu kobiecej sylwetki. Wielokrotnie określano go jako projektanta, który wskazał kierunek rozwojowy mody ulicy. Jego styl określa się jako mieszankę grunge’u, preppie oraz haute couture.

Co więcej, Jacobs podchodzi do mody z ogromną pokorą i zaciera iluzję, że każda wykonana przez projektanta sylwetka jest odkryciem koła na nowo. Sam o swoim stylu opowiada jako o uczuciu pewnego komfortu w kompozycji, rozumianego jako przewidywalnośd i znajomość formy. Unika nieregularnych kształtów i asymetrii, bo chod mogą byd dla niektórych ciekawe, nie dają mu uczucia spełnienia.

Pliki cookie poprawiają Twoje wrażenia, dostosowują reklamy i ulepszają naszą witrynę.